zaterdag 3 november 2007
vrijdag 2 november 2007
Beijing
Woensdagnacht met ’n super-softsleeper (bv allemaal een tv-tje bij het voeteneind) van Xi’an naar Beijing gereisd. De drank vloeide rijkelijk in onze wagon, dus ’t was al snel reuze gezellig. Na aankomst om kwart over zeven nog een uurtje met de bus in de heftige ochtendspits van Beijing gestaan. En nog geen uur later liepen we al over het Tien ‘an men Plein richting de Verboden Stad. Het enorme plein stond vol met chinezen met rode petjes en naar later bleek stonden ze met z’n allen in urenlange rijen te wachten om langs Mao te mogen schuifelen. Die hebben we maar overgeslagen...
’s Middags in de spiksplinter nieuwe metrolijn gestapt om het olympisch stadion te zoeken; dat was nog een hele klus. Uiteindelijk achter een muur de bouwput gevonden waar in het stadion (heet in de volksmond ‘het vogelnestje’ en heeft daar inderdaad wel iets van weg) kant en klaar staat; de infrastruktuur behoeft nog enige aandacht.
In tegenstelling tot vorige week, toen het zicht in Beijing in verband met mist en smog 0 meter was, hebben we deze dagen strakblauwe luchten, maar ’t is wel koud en er staat soms een straf windje. Dat weer troffen we ook tijdens ons bezoek aan de muur; al om half zeven vertrokken omdat we een stuk van de muur hebben beklommen dat bijna 3 uur rijden van de stad ligt. We waren vanochtend dan ook de enigen op een prachtig stuk muur, ’t was een fikse klimpartij maar zeer de moeite waard en heerlijk dat we niet werden overstroomd door chinezen. Na 4 weken rondreizen hebben we genoeg van die rare chinezen en vinden het een dom, onbehouwen en schreeuwerig volk; we kijken uit naar de rustige Merenwijk...(er zijn natuurlijk ook aardige en vriendelijke mensen, maar de overgrote meerderheid zijn ongelikte beren!) Ook de verkoopsters op de silkmarket (een enorm komplex waar alle” bekende merken” voor ’n habbekrats worden verkocht, terwijl de politie buiten de boel in goede banen leidt!) waren niet bepaald de vriendelijkheid zelve. Vooral toen we voet bij stuk hielden en echt niet meer dan 20 euro wilden betalen voor een goretech (....?) jack van Columbia. Als je dan wegloopt lukt ’t altijd.
De laatste dag gaan we met z’n 2-en nog even kris-kras door de stad, van zomerpaleis tot de temple of heaven en nog even shoppen in olympische winkeltjes, voordat we ’s avonds met z’n allen als afscheidsdiner Peking Duck gaan eten.
Jullie hebben begrepen dat het een hele afwisselende reis is geweest met veel hoogtepunten en eigenlijk geen teleurstellingen; prachtige natuur werd afgewisseld met gezellige dorpjes , interessante steden en leuke ontmoetingen op het platteland. Ook het groepsgebeuren was bij tijd en wijlen gezellig en we denken dat het zelfstandig niet op dezelfde manier en even snel gelukt zou zijn geweest.
’s Middags in de spiksplinter nieuwe metrolijn gestapt om het olympisch stadion te zoeken; dat was nog een hele klus. Uiteindelijk achter een muur de bouwput gevonden waar in het stadion (heet in de volksmond ‘het vogelnestje’ en heeft daar inderdaad wel iets van weg) kant en klaar staat; de infrastruktuur behoeft nog enige aandacht.
In tegenstelling tot vorige week, toen het zicht in Beijing in verband met mist en smog 0 meter was, hebben we deze dagen strakblauwe luchten, maar ’t is wel koud en er staat soms een straf windje. Dat weer troffen we ook tijdens ons bezoek aan de muur; al om half zeven vertrokken omdat we een stuk van de muur hebben beklommen dat bijna 3 uur rijden van de stad ligt. We waren vanochtend dan ook de enigen op een prachtig stuk muur, ’t was een fikse klimpartij maar zeer de moeite waard en heerlijk dat we niet werden overstroomd door chinezen. Na 4 weken rondreizen hebben we genoeg van die rare chinezen en vinden het een dom, onbehouwen en schreeuwerig volk; we kijken uit naar de rustige Merenwijk...(er zijn natuurlijk ook aardige en vriendelijke mensen, maar de overgrote meerderheid zijn ongelikte beren!) Ook de verkoopsters op de silkmarket (een enorm komplex waar alle” bekende merken” voor ’n habbekrats worden verkocht, terwijl de politie buiten de boel in goede banen leidt!) waren niet bepaald de vriendelijkheid zelve. Vooral toen we voet bij stuk hielden en echt niet meer dan 20 euro wilden betalen voor een goretech (....?) jack van Columbia. Als je dan wegloopt lukt ’t altijd.
De laatste dag gaan we met z’n 2-en nog even kris-kras door de stad, van zomerpaleis tot de temple of heaven en nog even shoppen in olympische winkeltjes, voordat we ’s avonds met z’n allen als afscheidsdiner Peking Duck gaan eten.
Jullie hebben begrepen dat het een hele afwisselende reis is geweest met veel hoogtepunten en eigenlijk geen teleurstellingen; prachtige natuur werd afgewisseld met gezellige dorpjes , interessante steden en leuke ontmoetingen op het platteland. Ook het groepsgebeuren was bij tijd en wijlen gezellig en we denken dat het zelfstandig niet op dezelfde manier en even snel gelukt zou zijn geweest.
woensdag 31 oktober 2007
groepsfoto....
Vandaag heerlijk met z'n 2-en door de stad gebanjerd. Ontbeten bij McDonalds, koffie met gebak bij Starbucks, pizza gegeten bij Pizzahut en boodschappen gedaan bij Wal*Mart; en toch zijn we in China! De verschillen zijn enorm: zo loop je in de arme moslimwijk en 10 minuten later in super moderne shoppingmalls. En toch blijft 't China (ooit iemand 'n eitje met chopsticks zien pellen ? Of knoflookbrood met een vork....). Op deze dag zonder groep dan maar de groepsfoto.
dinsdag 30 oktober 2007
Koud.....!
(Voor de couleur locale; terwijl ik dit verslagje in de ijskoude hotelkamer schrijf staat er buiten op de stoep een chinees met een bijl een yak in tweeën te hakken. De stukken vinden gretig aftrek. Straks om 19.00 uur gaat de kachel weer aan en kunnen we ’n beetje opwarmen; het chinese bocht helpt ook een beetje...)
Zondagmorgen op 3500 meter (bij -4 C) op de top van een berg traditionele gebedsvlaggen opgehangen en gelukspapiertjes verstrooid. Nu maar hopen dat het alle ontberingen waard was. We zijn met een bus op stap over de Sangka Grasslands, een hoogvlakte tussen prachtige bergketens en zijn op zoek naar nomaden die hier hun tenten opslaan en hun yaks en schapen laten grazen. Na enig onderhandelen mogen we een nomadentent in en krijgen yakmelkthee en ‘sampa’ (een onduidelijke deegbal van geroosterde gerst, yakmelk en –kaas) aangeboden. We willen niet ondankbaar zijn, maar kunnen nou niet zeggen dat ’t erg lekker was... Gelukkig hebben we een picknick meegenomen en eten die (bij ondertussen + 4C) in een schraal zonnetje op met uitzicht op de besneeuwde bergtopppen. Ondanks de kou toch weer een mooie dag!
De terugreis naar Lanzhou wordt op verschillende plaatsen onderbroken om moslimdorpjes en moskeeën te bezoeken. Tijdens een van de stops worden we een binnenplaatsje binnengewenkt om het slachten van een schaap bij te wonen... De lunch nuttigen we in hetzelfde restaurant als op de heenweg; een moslimrestaurant dat er te goor voor worden uitziet (iedereen spuugt hier van alles op tafel en op de grond en het staat er bol van de rook), maar wel “de beste noodle soup van China” maakt. Daarnaast serveren ze ’n heerlijke “8-schatten-thee”(in je kommetje liggen een ongepelde lychee, dadel, gedroogde abrikoos, wat droogbloemetjes , awel in totaal dus 8 dingen, en daarop wordt dan voortdurend het hete water gegoten).
Na de kou van Xiahe is het in de nachttrein naar Xi’an weer veel te heet, dus er blijft gelukkig wat te mopperen over. (trouwens in Lanzhou ’n fijne fles Johnnie Walker kunnen scoren, dus ‘het bocht ‘ aan iemand anders geschonken...)
In Xi’an aangekomen zie ik vanuit het hotelkamerraam een stel oude baasjes in het park karakters kalligraferen (met grote penselen en water) ; uit op een paar mooie plaatjes ga ik op onderzoek uit. Beneden aangekomen krijg ik ook een penseel in m’n handen gedrukt en als ik dan niet verder kom dan met ’n sierlijke beweging m’n naam op de tegels te schrijven, moet de Chinees uitbundig lachen... Teruglopend langs de kappers, die op de stoep hun klanten knippen ben ik blij dat ik de tondeuze van een groepsgenoot heb kunnen lenen!
Zondagmorgen op 3500 meter (bij -4 C) op de top van een berg traditionele gebedsvlaggen opgehangen en gelukspapiertjes verstrooid. Nu maar hopen dat het alle ontberingen waard was. We zijn met een bus op stap over de Sangka Grasslands, een hoogvlakte tussen prachtige bergketens en zijn op zoek naar nomaden die hier hun tenten opslaan en hun yaks en schapen laten grazen. Na enig onderhandelen mogen we een nomadentent in en krijgen yakmelkthee en ‘sampa’ (een onduidelijke deegbal van geroosterde gerst, yakmelk en –kaas) aangeboden. We willen niet ondankbaar zijn, maar kunnen nou niet zeggen dat ’t erg lekker was... Gelukkig hebben we een picknick meegenomen en eten die (bij ondertussen + 4C) in een schraal zonnetje op met uitzicht op de besneeuwde bergtopppen. Ondanks de kou toch weer een mooie dag!
De terugreis naar Lanzhou wordt op verschillende plaatsen onderbroken om moslimdorpjes en moskeeën te bezoeken. Tijdens een van de stops worden we een binnenplaatsje binnengewenkt om het slachten van een schaap bij te wonen... De lunch nuttigen we in hetzelfde restaurant als op de heenweg; een moslimrestaurant dat er te goor voor worden uitziet (iedereen spuugt hier van alles op tafel en op de grond en het staat er bol van de rook), maar wel “de beste noodle soup van China” maakt. Daarnaast serveren ze ’n heerlijke “8-schatten-thee”(in je kommetje liggen een ongepelde lychee, dadel, gedroogde abrikoos, wat droogbloemetjes , awel in totaal dus 8 dingen, en daarop wordt dan voortdurend het hete water gegoten).
Na de kou van Xiahe is het in de nachttrein naar Xi’an weer veel te heet, dus er blijft gelukkig wat te mopperen over. (trouwens in Lanzhou ’n fijne fles Johnnie Walker kunnen scoren, dus ‘het bocht ‘ aan iemand anders geschonken...)
In Xi’an aangekomen zie ik vanuit het hotelkamerraam een stel oude baasjes in het park karakters kalligraferen (met grote penselen en water) ; uit op een paar mooie plaatjes ga ik op onderzoek uit. Beneden aangekomen krijg ik ook een penseel in m’n handen gedrukt en als ik dan niet verder kom dan met ’n sierlijke beweging m’n naam op de tegels te schrijven, moet de Chinees uitbundig lachen... Teruglopend langs de kappers, die op de stoep hun klanten knippen ben ik blij dat ik de tondeuze van een groepsgenoot heb kunnen lenen!
Het terracotta leger is zoals te verwachten een indrukwekkend schouwspel; ze hebben een en ander dan ook wel smaakvol in beeld gebracht. Het begint een beetje te lijken op een pretpark nu er een enorm winkelcentrum (“the terracotta army international plaza”!) is bijgebouwd. Voor de toeristen wel fijn veel concurentie; een 25 cm hoog beeldje werd ons binnen in de officiele winkel voor 500 Yuan (= 50 euro) aangeboden, in één van de winkeltjes hebben we het uiteindelijk voor 60 Yuan op de kop kunnen tikken. (binnenkort in ons toilet te aanschouwen...)
Vandaag gaan we op ons gemak door Xi’an struinen (door ’t koele weer gaat het prima met de voeten) langs de verschillende hoogtepunten (drum- en belltower, moskee, pagode’s, de muur om de stad). Voor het eerst zien we hier veel westerlingen (vooral Amerikanen) en is dus ook al geprobeerd om de rugzak te rollen. Vanavond vertrekken we voor een rit van 13 uur met de nachttrein naar het laatste hoogtepunt : Beijing.
maandag 29 oktober 2007
woensdag 24 oktober 2007
Chengdu
Het darmprobleempje bleek tijdig opgelost en de reis verliep dan ook voorspoedig: het eerste deel van de busreis over hoge bergen en door het dal van de Yangtze rivier, het laatste stuk door een saai en smerig mijnbouwgebied. De nachttrein (softsleeper !) vertrok - zoals alles hier - stipt op tijd en arriveerde zo’n 13 uur later in Chengdu. Dat is één van de 4 grote steden van China en ook nog eens super westers met een enorme Ikea, oogverblindende autoboulevard en franse supermarktketens als Auchan en Carrefour.(aan de ander kant rijden er hier nog wel steeds honderden fietstaxi’s rond, lopen peuters nog met de “openkruisbroekjes” (om de zindelijkheid te versnellen en luiers uit te sparen (?)...)en worden we voor het eerst met grote ogen aangekeken(en uitgelachen?)...!) Nog maar nauwelijks bekomen van de reis reden we meteen door naar het “Giant Panda Breeding Centre”, omdat die beesten vooral ’s ochtends vroeg nog enigszins bewegen. ’t Was interessant om te zien hoe ze door een foksysteem en K.I. de diersoort voor uitsterven behoeden. Daarna weer ‘ns met z’n tweeën op pad; na een bezoek aan het People’s Park en het plein met enorm Mao-beeld (hij is nog steeds zeer geliefd hier) een poosje gewinkeld in de prachtige winkelstraten. Al het personeel in alle warenhuizen en winkels verwelkomde ons met iets wat leek op “good moaning” en dat terwijl het al eind van de middag was (trouwens ’s avonds ook nog!); de engelse les die blijkbaar door de gemeente wordt gegeven werpt nog niet echt z’n vruchten af. Je treft hier maar zelden iemand die een paar woorden engels spreekt.
De vertaling van chinese opschriften en waarschuwingen levert soms grote hilariteit op; om onbegijpelijke reden lijkt niemand de vertalingen echt serieus ter hand te nemen. (het bordje “niet storen svp” was in een van de hotels bijvoorbeeld vertaald als “don’t trouble please”) We hebben inmiddels een hele serie foto’s met koddige vertalingen.
Sichuan – de provincie waar we nu zijn – is niet alleen de enige provincie in China waar de panda’s nog in het wild leven, maar ook de streek van de sichuan peper. Deze peper geeft de lokale keuken een bijzonder (spicy) smaakje, maar als je per abuis op een korrel bijt tintelen je tong en lippen alsof je zojuist verdoofd bent. ’t Is weer smullen, die Sichuan keuken; ze hebben zelfs iets als gebakken aardappeltjes...!
De parapluutjes hebben we de laatste 5 dagen niet meer nodig gehad; ’t is welliswaar niet erg zonnig maar wel droog en lekker van temperatuur. Dat laatste gaat de komende dagen wel veranderen; we verblijven tot en met maandag in Xiahe, dat is een klein dorpje met een enorm tibetaans klooster (op 2000m hoogte), dat vroeger in Tibet lag, maar de chinezen hebben de provinciegrens verlegd na de verovering van dat land. Volgens de weersverwachting is daar vroege sneeuw gevallen en is het er flink koud; daar hebben we met onze garderobe geen rekening mee gehouden! Kijken of we ’n Yak-jack kunnen vinden.
Over een uurtje vliegen we naar Lanzhou, vroeger een belangrijke halteplaats van de Zijde Route, nu –volgens een internationale lijst - nummer 1 ter wereld wat betreft luchtverontreiniging (er staan trouwens nog een paar chinese steden in de top 10), dus dat wordt even de adem inhouden...
De vertaling van chinese opschriften en waarschuwingen levert soms grote hilariteit op; om onbegijpelijke reden lijkt niemand de vertalingen echt serieus ter hand te nemen. (het bordje “niet storen svp” was in een van de hotels bijvoorbeeld vertaald als “don’t trouble please”) We hebben inmiddels een hele serie foto’s met koddige vertalingen.
Sichuan – de provincie waar we nu zijn – is niet alleen de enige provincie in China waar de panda’s nog in het wild leven, maar ook de streek van de sichuan peper. Deze peper geeft de lokale keuken een bijzonder (spicy) smaakje, maar als je per abuis op een korrel bijt tintelen je tong en lippen alsof je zojuist verdoofd bent. ’t Is weer smullen, die Sichuan keuken; ze hebben zelfs iets als gebakken aardappeltjes...!
De parapluutjes hebben we de laatste 5 dagen niet meer nodig gehad; ’t is welliswaar niet erg zonnig maar wel droog en lekker van temperatuur. Dat laatste gaat de komende dagen wel veranderen; we verblijven tot en met maandag in Xiahe, dat is een klein dorpje met een enorm tibetaans klooster (op 2000m hoogte), dat vroeger in Tibet lag, maar de chinezen hebben de provinciegrens verlegd na de verovering van dat land. Volgens de weersverwachting is daar vroege sneeuw gevallen en is het er flink koud; daar hebben we met onze garderobe geen rekening mee gehouden! Kijken of we ’n Yak-jack kunnen vinden.
Over een uurtje vliegen we naar Lanzhou, vroeger een belangrijke halteplaats van de Zijde Route, nu –volgens een internationale lijst - nummer 1 ter wereld wat betreft luchtverontreiniging (er staan trouwens nog een paar chinese steden in de top 10), dus dat wordt even de adem inhouden...
dinsdag 23 oktober 2007
maandag 22 oktober 2007
Lijiang
Na weer ‘ns 4 uur bussen aangekomen in Lijiang (Lie Dzjang) met - zoals de reisgids schrijft – “een 800 jaar oud historische centrum, sinds 1997 prijkend op de World Heritage List van de Unesco”. Hier wonen de Naxi; deze bevolkingsgroep draagt weer mooie gekleurde kleding en hoofddeksels. Ook de keuken is weer anders; we hebben inmiddels genoten van gewokte ‘bullfrog’ en ‘sizzling’yakvlees. We logeren 2 nachten in een karakteristiek hotelletje midden in het oude centrum; dat centrum ziet er inderdaad erg leuk uit met kleine grachtjes en heel veel rode lampionnen. Helaas lopen ook hier weer duizenden chinese touristen rond, maar gelukkig zijn er ook rustige wijkjes te ontdekken met leuke ontmoetingen (zoals het vrouwtje in het kleine winkeltje met een ‘pratende rekenmachine”(het machientje zegt zelfs ‘tot ziens’op z’n chinees als we vertrekken...) en de twee kleine jochies die dolgraag poseren en maar ‘bye-bye ’ blijven roepen als we doorlopen).
Zondagochtend weer voor een paar euro’s twee fietsen gehuurd en een leuke fietstocht gemaakt langs een prachtig park bij de Zwarte Draken-vijver en zo’n 10 km richting Baisha.Hier op het platteland in de bergen (2600 m) moeten we vaak weer met handen en voeten de weg vragen. Gelukkig is het vandaag weer droog, maar de Jadedraakbergen zijn helaas helemaal verdwenen achter de laaghangende bewolking. In Baisha zit een clubje ouwe mannetjes op lokale instrumenten Naxi-muziek te spelen (als we heel eerlijk zijn is het niet om aan te horen!); als we een klein fooitje geven staan ze erop dat één van ons erbij komt zitten en mee gaat tokkelen. Vooruit dan maar weer...
De “wereldberoemde doctor Ho” ontvangt z’n patienten in z’n winkeltje in Baisha; en al gauw wordt ons getoond dat onlangs ook prinses Maxima en Jan Peter Balkenende het gastenboek hebben getekend (we vertrouwen het handschrift niet helemaal...) Helaas is de doctor tijdens ons korte bezoek bezig met een consult met chinese patienten (we mogen echter gewoon foto’s maken...), dus zullen we alle twee nog even moeten blijven leven met een fikse verkoudheid en Marc uiteindelijk toch nog met een darmprobleempje.
Vooral dat laatste komt op dit moment niet erg goed van pas, aangezien we morgen een heftige reisdag voor de boeg hebben; we vertrekken om 7 uur ’s ochtends met de bus naar Panzhihua. Deze busreis duurt zo’n 10 uur (!) en is slechts 270 km lang: we zijn bang dat dat veel zegt over de toestand van de weg...Vervolgens stappen we daar dan rond 7 uur ’s avonds in de nachttrein naar Chengdu voor een rit van nog eens 12 uur. Tja, ik heb al eens eerder gezegd dat reizen niet altijd even leuk is ...!
Zondagochtend weer voor een paar euro’s twee fietsen gehuurd en een leuke fietstocht gemaakt langs een prachtig park bij de Zwarte Draken-vijver en zo’n 10 km richting Baisha.Hier op het platteland in de bergen (2600 m) moeten we vaak weer met handen en voeten de weg vragen. Gelukkig is het vandaag weer droog, maar de Jadedraakbergen zijn helaas helemaal verdwenen achter de laaghangende bewolking. In Baisha zit een clubje ouwe mannetjes op lokale instrumenten Naxi-muziek te spelen (als we heel eerlijk zijn is het niet om aan te horen!); als we een klein fooitje geven staan ze erop dat één van ons erbij komt zitten en mee gaat tokkelen. Vooruit dan maar weer...
De “wereldberoemde doctor Ho” ontvangt z’n patienten in z’n winkeltje in Baisha; en al gauw wordt ons getoond dat onlangs ook prinses Maxima en Jan Peter Balkenende het gastenboek hebben getekend (we vertrouwen het handschrift niet helemaal...) Helaas is de doctor tijdens ons korte bezoek bezig met een consult met chinese patienten (we mogen echter gewoon foto’s maken...), dus zullen we alle twee nog even moeten blijven leven met een fikse verkoudheid en Marc uiteindelijk toch nog met een darmprobleempje.
Vooral dat laatste komt op dit moment niet erg goed van pas, aangezien we morgen een heftige reisdag voor de boeg hebben; we vertrekken om 7 uur ’s ochtends met de bus naar Panzhihua. Deze busreis duurt zo’n 10 uur (!) en is slechts 270 km lang: we zijn bang dat dat veel zegt over de toestand van de weg...Vervolgens stappen we daar dan rond 7 uur ’s avonds in de nachttrein naar Chengdu voor een rit van nog eens 12 uur. Tja, ik heb al eens eerder gezegd dat reizen niet altijd even leuk is ...!
vrijdag 19 oktober 2007
natte boel...
Dinsdag met de bus vanuit Kunming het “Stenen Woud” bezocht; door erosie zijn er rotsformaties ontstaan die inderdaad iets weg hebben van bomen. We waren daar met duizenden Chinezen, ook dit is één van de hoogtepunten van China! En omdat de paadjes tussen de rotsen erg smal zijn leverde dat soms enig druk- en trekwerk op; de Chinezen zijn enorme voordringers en hebben schijt aan iedereen. Dat merk je ook in het verkeer; één grote chaos, waarbij iedereen maar doet waar –ie zin in heeft. Voor voetgangers betekent dat, dat je – ook al staat het licht op groen – vaak moet rennen voor je leven. We zijn blij dat we hebben besloten niet zelf te rijden hier! Trouwens, ook de inhaalmanoeuvres van onze buschauffeurs leveren soms spannende momenten op...
Het nieuws hier staat helemaal in het teken van het 17e CPC National Congress; eens in de vijf jaar komen alle partijbonzen bij elkaar om nieuwe plannen te ontwikkelen en koppen te doen rollen. We nemen aan dat jullie er daar ook wel het een en ander van meekrijgen. Ook de Olympische spelen leven al enorm hier; er wordt op verschillende plaatsen afgeteld en ze zijn allemaal even trots. Tussen de tientallen chinese zenders zit één engelstalige zender, maar CNN, BBC World en dat soort zenders – in Hong Kong nog allemaal te ontvangen - worden hier voor de zekerheid maar niet uitgezonden. We zien alleen maar goed nieuws over China en bijna niets over de rest van de wereld. (gelukkig kunnen we via de laptop de nederlandse kranten doorbladeren)
De nacht van dinsdag op woensdag hebben we doorgebracht in de nachttrein, deze keer wel in de softsleeper en nog wel een dubbeldekker. Toch iets comfortabeler en allebei weer prima geslapen.
Bij aankomst in Dali regende het gestaag en dat heeft het de hele dag gedaan; onze eerste aankoop was dan ook 2 parapluutjes, die zelfs onder deze omstandigheden samen maar 2 ,30 euro kostten. (je blijft je verbazen over de prijzen hier: ’s middags hebben we bijvoorbeeld gelunched (2 grote borden ‘noodles with beef’ met bier) voor iets meer dan 2 euro!)
Ondanks de regen (’t is trouwens wel weer lekker qua temperatuur) toch maar aan de wandel gegaan. Dali – een eeuwen oud ommuurd dorpje met 4 prachtige poorten – verkend en de 3 pagode’s met bijbehorend tempelcomplex bezocht. De volgende dag (het is droog!) weer ‘ns met de hele club op pad. Eerst met een busje naar een dorpje aan het meer; daar over de markt gewandeld en ons vergaapt aan het aanbod en de kleurige kleding van de Bai-vrouwen. (een minderheids bevolkingsgroep) Met een pontje het meer overgevaren en aan de andere kant tijdens de lunch aan de oever weer allerlei onbekende lokale gerechten op onze draaischijven gekregen. Zalig!
In de laadbak van een vrachtwagentje naar een afgelegen klein dorpje vervoerd en daar een paar prachtige “fotomomenten”gehad; ouwe mannetjes in hun even oude blauwe Mao-pakjes met bijbehorende petten en dan ook nog ‘ns mahjongend met z’n allen...En ook veel – héél veel – aandoenlijke kindertjes; maak je borst maar nat als je de foto’s gaat zien!
Vrijdag, zoals thuis met de fiets naar de Dali Stone Mountain Golf gereden; we hadden ons een beetje vergist in de hoogte van de ‘mountain’ en kwamen dan ook geheel buiten adem aan bij het clubhuis. Na wat afdingen (!) hebben we bijna een heel chinees jaarsalaris betaald om te mogen spelen en kregen op de koop toe 2 lieftallige caddies mee. De baan was werkelijk top; fantastisch onderhouden en een super uitzicht over het meer, de 3 pagode’s en de tempels. Zoals thuis ook zo vaak begon het na 9 holes eerst licht maar al rap stevig te regenen. Gelukkig hadden de dames parapluies bij zich en werden er droge handdoeken aangevoerd door een of andere coursemarshall. Na afloop nog even een biertje gedronken, in de hoop dat het droog zou worden,maar dat was ijdele hoop (het regent nu nog steeds). Dus wij terug naar de fietsen; die stonden inmiddels tussen de Hummers en sportwagens – dat was een hilarisch gezicht! De weg terug was minder inspannend maar met een paraplu in de ene en de handrem in de andere hand nog een hele truc om zonder kleerscheuren beneden te komen. Terug in het hotel liet de warme douche nog even op zich wachten; er is pas vanaf 17.00 uur weer warm water....
Het nieuws hier staat helemaal in het teken van het 17e CPC National Congress; eens in de vijf jaar komen alle partijbonzen bij elkaar om nieuwe plannen te ontwikkelen en koppen te doen rollen. We nemen aan dat jullie er daar ook wel het een en ander van meekrijgen. Ook de Olympische spelen leven al enorm hier; er wordt op verschillende plaatsen afgeteld en ze zijn allemaal even trots. Tussen de tientallen chinese zenders zit één engelstalige zender, maar CNN, BBC World en dat soort zenders – in Hong Kong nog allemaal te ontvangen - worden hier voor de zekerheid maar niet uitgezonden. We zien alleen maar goed nieuws over China en bijna niets over de rest van de wereld. (gelukkig kunnen we via de laptop de nederlandse kranten doorbladeren)
De nacht van dinsdag op woensdag hebben we doorgebracht in de nachttrein, deze keer wel in de softsleeper en nog wel een dubbeldekker. Toch iets comfortabeler en allebei weer prima geslapen.
Bij aankomst in Dali regende het gestaag en dat heeft het de hele dag gedaan; onze eerste aankoop was dan ook 2 parapluutjes, die zelfs onder deze omstandigheden samen maar 2 ,30 euro kostten. (je blijft je verbazen over de prijzen hier: ’s middags hebben we bijvoorbeeld gelunched (2 grote borden ‘noodles with beef’ met bier) voor iets meer dan 2 euro!)
Ondanks de regen (’t is trouwens wel weer lekker qua temperatuur) toch maar aan de wandel gegaan. Dali – een eeuwen oud ommuurd dorpje met 4 prachtige poorten – verkend en de 3 pagode’s met bijbehorend tempelcomplex bezocht. De volgende dag (het is droog!) weer ‘ns met de hele club op pad. Eerst met een busje naar een dorpje aan het meer; daar over de markt gewandeld en ons vergaapt aan het aanbod en de kleurige kleding van de Bai-vrouwen. (een minderheids bevolkingsgroep) Met een pontje het meer overgevaren en aan de andere kant tijdens de lunch aan de oever weer allerlei onbekende lokale gerechten op onze draaischijven gekregen. Zalig!
In de laadbak van een vrachtwagentje naar een afgelegen klein dorpje vervoerd en daar een paar prachtige “fotomomenten”gehad; ouwe mannetjes in hun even oude blauwe Mao-pakjes met bijbehorende petten en dan ook nog ‘ns mahjongend met z’n allen...En ook veel – héél veel – aandoenlijke kindertjes; maak je borst maar nat als je de foto’s gaat zien!
Vrijdag, zoals thuis met de fiets naar de Dali Stone Mountain Golf gereden; we hadden ons een beetje vergist in de hoogte van de ‘mountain’ en kwamen dan ook geheel buiten adem aan bij het clubhuis. Na wat afdingen (!) hebben we bijna een heel chinees jaarsalaris betaald om te mogen spelen en kregen op de koop toe 2 lieftallige caddies mee. De baan was werkelijk top; fantastisch onderhouden en een super uitzicht over het meer, de 3 pagode’s en de tempels. Zoals thuis ook zo vaak begon het na 9 holes eerst licht maar al rap stevig te regenen. Gelukkig hadden de dames parapluies bij zich en werden er droge handdoeken aangevoerd door een of andere coursemarshall. Na afloop nog even een biertje gedronken, in de hoop dat het droog zou worden,maar dat was ijdele hoop (het regent nu nog steeds). Dus wij terug naar de fietsen; die stonden inmiddels tussen de Hummers en sportwagens – dat was een hilarisch gezicht! De weg terug was minder inspannend maar met een paraplu in de ene en de handrem in de andere hand nog een hele truc om zonder kleerscheuren beneden te komen. Terug in het hotel liet de warme douche nog even op zich wachten; er is pas vanaf 17.00 uur weer warm water....
donderdag 18 oktober 2007
dinsdag 16 oktober 2007
Rijst
4 Uur bus, 15 minuten minibus en 20 minuten klimmen later arriveren we in Ping An; een piepklein bergdorpje bestaande uit louter houten huisjes en hotelletjes en alleen per voetpad bereikbaar. Beneden aan de berg wordt er door een kudde oude vrouwtjes gevochten om de bagage die ze vervolgens voor anderhalve euro naar boven slepen op hun manden. (er bestaat hier waarschijnlijk geen Ouderenpartij...) De tassen zijn soms groter dan de dametjes! Het dorp ligt midden tussen de rijstterassen van Longji en daar kan je dus prachtig tussendoor wandelen. Het is momenteel oogsttijd en dat levert leuke tafereeltjes op. Welliswaar is het minder groen en zie je hier en daar wat rookpluimen (omdat ze de restanten platbranden), maar de werkzaamheden zijn ook leuk om te zien.
We zijn met z’n tweeën van het gebaande pad afgeslagen en hebben bij een echtpaar staan kijken (Paul heft zelfs even geholpen met dorsen!) Toen we afscheid namen maakte de man duidelijk dat er nog een boel moest gebeuren en dat we nog maar even moesten helpen...
De volgende dag - na nog een wandeling tussen de rijstvelden - dezelfdeweg terug en per gloednieuwe 737 bijna anderhalf uur gevlogen naar Kunming; de hoofdstad van Yunnan, een moderne stad met 4 miljoen inwoners. Na de eerste anderhalve week met warm en drukkend weer is het hier (op bijna 2000 m hoogte) even schrikken geblazen met 16-17 C....We gaan nog noorderlijker en hoger dus het zal nog wel iets kouder worden. ’s Avonds lekker met z’n tweeën gegeten (voor ’t eerst sinds dagen weer eens met een mes en vork en frietjes in plaats van rijst of noedels!)
Het groepsgebeuren bevalt prima; we reizen met een gezellige groep, hebben soms gezamenlijke maaltijden en de rest doet ieder op zich of in kleine groepjes. Die maaltijden zijn altijd top; grote ronde tafels met glazen draaischijven waarop steeds maar weer nieuwe gerechten verschijnen en iedereen maar draaien en graaien met de chopsticks.Ook de chinese wijn (Great Wall) is niet te versmaden... De reisbeleider Sebastian is een enthousiaste jonge vent (en oud schoolgenoot uit Alkmaar; hij is welliswaar bijna 10 jaar jonger), die zelfs nu dit z’n vierde rondje van dit jaar is nog steeds doet alsof-ie het leuk vindt. Beslist geen reisleider die je voortdurend maar feiten vertelt of met een vlaggetje vooraan loopt, wel iemand die prima dingen kan regelen. (vanaf morgen logeren we 3 dagen in Dali; met ’n beetje geluk kan hij daar via een vriendje een rondje golf voor ons organizeren!)
We zijn met z’n tweeën van het gebaande pad afgeslagen en hebben bij een echtpaar staan kijken (Paul heft zelfs even geholpen met dorsen!) Toen we afscheid namen maakte de man duidelijk dat er nog een boel moest gebeuren en dat we nog maar even moesten helpen...
De volgende dag - na nog een wandeling tussen de rijstvelden - dezelfdeweg terug en per gloednieuwe 737 bijna anderhalf uur gevlogen naar Kunming; de hoofdstad van Yunnan, een moderne stad met 4 miljoen inwoners. Na de eerste anderhalve week met warm en drukkend weer is het hier (op bijna 2000 m hoogte) even schrikken geblazen met 16-17 C....We gaan nog noorderlijker en hoger dus het zal nog wel iets kouder worden. ’s Avonds lekker met z’n tweeën gegeten (voor ’t eerst sinds dagen weer eens met een mes en vork en frietjes in plaats van rijst of noedels!)
Het groepsgebeuren bevalt prima; we reizen met een gezellige groep, hebben soms gezamenlijke maaltijden en de rest doet ieder op zich of in kleine groepjes. Die maaltijden zijn altijd top; grote ronde tafels met glazen draaischijven waarop steeds maar weer nieuwe gerechten verschijnen en iedereen maar draaien en graaien met de chopsticks.Ook de chinese wijn (Great Wall) is niet te versmaden... De reisbeleider Sebastian is een enthousiaste jonge vent (en oud schoolgenoot uit Alkmaar; hij is welliswaar bijna 10 jaar jonger), die zelfs nu dit z’n vierde rondje van dit jaar is nog steeds doet alsof-ie het leuk vindt. Beslist geen reisleider die je voortdurend maar feiten vertelt of met een vlaggetje vooraan loopt, wel iemand die prima dingen kan regelen. (vanaf morgen logeren we 3 dagen in Dali; met ’n beetje geluk kan hij daar via een vriendje een rondje golf voor ons organizeren!)
zaterdag 13 oktober 2007
een half pondje hond....
We logeren in het Friendship Hotel; op zich een prima (doch eenvoudig) hotel, ware het niet dat er vanaf 7 uur elk half uur buiten een luid reveille luidt gevolgd door een vrolijke chinese mars of strijdlied... (we zijn benieuwd of dat zaterdag en zondag ook zal gebeuren).
Het hotel ligt midden in het dorp, zoals gezegd een soort Valkenburg, sinds een paar jaar voor alle Chinezen (en dat zijn er 1.300.000.000) een must om te bezoeken. Eén van de hoogtepunten is een boottocht over de rivier de Li tussen de bijzondere Karstbergen (hoop dat we een foto kunnen plaatsen, eergisteren hebben we wel het vorige verslag geplaatst maar konden niet zelf de webpage openen en weten dus niet of alles lukt we kunnen dus ook de reacties niet lezen) Een mooie tocht, wel veel bootjes met wuivende chinezen op het water.
Na de maaltijd in het donker weer de rivier op om het traditionele en nog steeds gebruikte “vissen met aalscholvers”te zien: vissers gebruiken tamme aalscholvers om de buit binnen te halen. De nek van de vogels wordt onderaan dichtgebonden zodat ze de vangst niet kunnen doorslikken, zodra ze een gevuld nekje hebben worden ze op ruwe wijze de boot ingetrokken en geleegd boven een mand. Er bestaat hier waarschijnlijk geen Partij voor de Dieren...
Vrijdagochtend hebben we voor 4 euro 2 mountainbikes gehuurd en fietsten 10 minuten later op het chinese platteland; dat was best wel bizar. Het is geinig om te zien hoe de chinezen reageren als er twee ‘langneuzen’ voorbij komen fietsen . Met behulp van een vrij summiere kaart hebben we met z’n tweeën aardig onze weg gevonden; ’t was een prachtige tocht tussen de Karstbergen en uiteindelijk de ‘Moonhill’ beklommen onder warme omstandigheden. Naar verluid heeft een van de Nederlanders uit de reis die een week voor ons vertrokken is bovenop de berg een hartinfarct gehad. Wij hebben het – zelfs zonder de hulp van de dametjes met waaiers die voor ‘de yuannen’ achter je aan lopen – overleefd hoewel het uitzicht adembenemend was! (overigens kunnen de liefhebbers op de Summumwebpage onder ‘Reisdagboek’ verslagen van andere reizigers lezen; Joop & Georgette “Brulens” maken deel uit van onze groep)
Vanmorgen stond de kookcursus op ’t programma. Eerst naar de markt voor de inkopen; we hebben al veel wonderlijke zaken op markten gezien, maar de gegrilde complete honden waren toch wel heel bijzonder...Voor zover we weten hebben we nog geen hondenvlees gegeten. Vervolgens in de keuken van een restaurantje verschillende gerechten (oa dim sums en ‘fish in beer’, ’n lokale specialiteit) klaargemaakt en met z’n allen soldaat gemaakt.
Vanavond sluiten we 3 dagen Yangshou af met een spectaculaire “light and sound show” op de rivier tussen de Karstbergen. De show is opgezet door de regisseur die volgend jaar de openingsceremonie van de olympische spelen regisseert. Vanavond schijnt het ook zo’n massale vertoning te zijn met 600 acteurs en duizenden bezoekers.
Het hotel ligt midden in het dorp, zoals gezegd een soort Valkenburg, sinds een paar jaar voor alle Chinezen (en dat zijn er 1.300.000.000) een must om te bezoeken. Eén van de hoogtepunten is een boottocht over de rivier de Li tussen de bijzondere Karstbergen (hoop dat we een foto kunnen plaatsen, eergisteren hebben we wel het vorige verslag geplaatst maar konden niet zelf de webpage openen en weten dus niet of alles lukt we kunnen dus ook de reacties niet lezen) Een mooie tocht, wel veel bootjes met wuivende chinezen op het water.
Na de maaltijd in het donker weer de rivier op om het traditionele en nog steeds gebruikte “vissen met aalscholvers”te zien: vissers gebruiken tamme aalscholvers om de buit binnen te halen. De nek van de vogels wordt onderaan dichtgebonden zodat ze de vangst niet kunnen doorslikken, zodra ze een gevuld nekje hebben worden ze op ruwe wijze de boot ingetrokken en geleegd boven een mand. Er bestaat hier waarschijnlijk geen Partij voor de Dieren...
Vrijdagochtend hebben we voor 4 euro 2 mountainbikes gehuurd en fietsten 10 minuten later op het chinese platteland; dat was best wel bizar. Het is geinig om te zien hoe de chinezen reageren als er twee ‘langneuzen’ voorbij komen fietsen . Met behulp van een vrij summiere kaart hebben we met z’n tweeën aardig onze weg gevonden; ’t was een prachtige tocht tussen de Karstbergen en uiteindelijk de ‘Moonhill’ beklommen onder warme omstandigheden. Naar verluid heeft een van de Nederlanders uit de reis die een week voor ons vertrokken is bovenop de berg een hartinfarct gehad. Wij hebben het – zelfs zonder de hulp van de dametjes met waaiers die voor ‘de yuannen’ achter je aan lopen – overleefd hoewel het uitzicht adembenemend was! (overigens kunnen de liefhebbers op de Summumwebpage onder ‘Reisdagboek’ verslagen van andere reizigers lezen; Joop & Georgette “Brulens” maken deel uit van onze groep)
Vanmorgen stond de kookcursus op ’t programma. Eerst naar de markt voor de inkopen; we hebben al veel wonderlijke zaken op markten gezien, maar de gegrilde complete honden waren toch wel heel bijzonder...Voor zover we weten hebben we nog geen hondenvlees gegeten. Vervolgens in de keuken van een restaurantje verschillende gerechten (oa dim sums en ‘fish in beer’, ’n lokale specialiteit) klaargemaakt en met z’n allen soldaat gemaakt.
Vanavond sluiten we 3 dagen Yangshou af met een spectaculaire “light and sound show” op de rivier tussen de Karstbergen. De show is opgezet door de regisseur die volgend jaar de openingsceremonie van de olympische spelen regisseert. Vanavond schijnt het ook zo’n massale vertoning te zijn met 600 acteurs en duizenden bezoekers.
woensdag 10 oktober 2007
naar "the mainland"
’s Ochtends vroeg in Hong Kog nog een paar markten bezocht; flowermarket, birdmarket (ze zagen er gelukkig niet grieperig uit...) en goldfishmarket (veel visjes in veel te kleine zakjes) en wat laatste aankopen gedaan. Rond twee uur met een snelle catamaran naar ‘the mainland” vertrokken. Eens te meer bleek dat Nederland een zeevarend landje is, want naast enkele tientallen chinezen waren er 3 (!) nederlandse groepen aan boord. Na aankomst in de terminal verliep de immigratie vlotjes; we werden niet getemperatuurd, geen lastige vragen, alleen de gegevens van de visa werden nauwkeurig (en langdurig) met die van de paspoorten vergeleken. Na een busrit van nog zo’n 1 ½ uur (avondspits) door de miljoenenstad Ganghzou (10.000.000!) aankomst bij ’t hotel midden in het centrum aan de oever van de Pearlriver.De stad doet met z’n prachtige boulevard en leuke verlichting & lichtreclame een tikkeltje aan Parijs denken.
’s Avonds ter ere van het begin van de reis met z’n allen “naar de Chinees” geweest. Het bestek werd door reisbegeleider Sebastian onder grote hilariteit verwijderd, maar gelukkig hadden we de eerste paar dagen dus flink met de stokjes geoefend en sloegen we geen slecht figuur. Het was een leuke kennismaking en gezellig samenzijn, maar ’t zal nog wel even duren voor we alle namen onder de knie hebben...
Woensdag was dedag van de “culture shock”; hoewel Gangzhou een echte westerse kant kent (ten tijde van de opiumoorlogen was er een kleine franse/engelse enclave) is het straatleven toch wel super chinees. We hadden al veel gelezen over de Qiping markt,en ja hoor; de schilpadden en kikkers worden gevild waar je bij staat, er staan bakken vol met schorpioenen en de fluimen vliegen om je oren... Op zoek naar 3 verschillende tempels kwam de plattegrond uit de Lonely Planet met de namen in chinees schrift goed van pas, maar ook daarmee kostte het soms moeite om de juiste weg te vinden. (zelfs agenten konden ons soms niet helpen!)
Winkelen in China is werkelijk een feest, want waanzinnig goedkoop (bv een Sony USB-stick 4 GB voor 14 euro en een Ralph Lauren polo 100% katoen (??) en in de originele tas voor 6 euro). Afdingen is een trucje dat we inmiddels aardig beheersen. Gelukkig kunnen we qua gewicht voor de terugvlucht nog zo’n 10 kg kopen...
Een week voor vertrek ontvingen we van de reisorganisatie het bericht dat ze helaas niet konden garanderen dat we met de nachttrein gebruik zouden kunnen maken van de beloofde “softsleepers” ( 4-peroons afsluitbare couchette) en dat was nu net de belangrijkste reden waarom we voor Summum gekozen hebben. En jawel, al bij de eerste rit (naar Guilin, zo’n 900 km / 10 uur) bleken er voor ons slechts “hardsldeepers” (6 personen per open couchette) beschikbaar te zijn. Gelukkig deelden wij de cabine slechts met 2 chinezen die al snel hun bovenbed opzochten en waar overigens überhaupt niet mee te communiceren viel. Het slaappilletje werkte goed en tamelijk uitgerust arriveerden we vroeg in Yangshou; het Valkenburg van China maar wel prachtig gelegen midden in het Karstgebergte. Gelukkig bijven we hier 3 nachten en kunnen we even tot rust komen.
’s Avonds ter ere van het begin van de reis met z’n allen “naar de Chinees” geweest. Het bestek werd door reisbegeleider Sebastian onder grote hilariteit verwijderd, maar gelukkig hadden we de eerste paar dagen dus flink met de stokjes geoefend en sloegen we geen slecht figuur. Het was een leuke kennismaking en gezellig samenzijn, maar ’t zal nog wel even duren voor we alle namen onder de knie hebben...
Woensdag was dedag van de “culture shock”; hoewel Gangzhou een echte westerse kant kent (ten tijde van de opiumoorlogen was er een kleine franse/engelse enclave) is het straatleven toch wel super chinees. We hadden al veel gelezen over de Qiping markt,en ja hoor; de schilpadden en kikkers worden gevild waar je bij staat, er staan bakken vol met schorpioenen en de fluimen vliegen om je oren... Op zoek naar 3 verschillende tempels kwam de plattegrond uit de Lonely Planet met de namen in chinees schrift goed van pas, maar ook daarmee kostte het soms moeite om de juiste weg te vinden. (zelfs agenten konden ons soms niet helpen!)
Winkelen in China is werkelijk een feest, want waanzinnig goedkoop (bv een Sony USB-stick 4 GB voor 14 euro en een Ralph Lauren polo 100% katoen (??) en in de originele tas voor 6 euro). Afdingen is een trucje dat we inmiddels aardig beheersen. Gelukkig kunnen we qua gewicht voor de terugvlucht nog zo’n 10 kg kopen...
Een week voor vertrek ontvingen we van de reisorganisatie het bericht dat ze helaas niet konden garanderen dat we met de nachttrein gebruik zouden kunnen maken van de beloofde “softsleepers” ( 4-peroons afsluitbare couchette) en dat was nu net de belangrijkste reden waarom we voor Summum gekozen hebben. En jawel, al bij de eerste rit (naar Guilin, zo’n 900 km / 10 uur) bleken er voor ons slechts “hardsldeepers” (6 personen per open couchette) beschikbaar te zijn. Gelukkig deelden wij de cabine slechts met 2 chinezen die al snel hun bovenbed opzochten en waar overigens überhaupt niet mee te communiceren viel. Het slaappilletje werkte goed en tamelijk uitgerust arriveerden we vroeg in Yangshou; het Valkenburg van China maar wel prachtig gelegen midden in het Karstgebergte. Gelukkig bijven we hier 3 nachten en kunnen we even tot rust komen.
maandag 8 oktober 2007
Hong Kong
Ni hao!
Voor we ’t wisten zaten de 11 uur vliegtijd er weer op. We hadden via internet check-in 2 plaatsen bij de nooduitgang geritseld; dat was dus heerlijk breeduit zitten, alleen was het ook zo’n beetje de enige plek in ’t toestel waar men de benen kon strekken en stonden ze soms in rotten van 4 voor onze neus te wachten voor de toiletten...
Voor we ’t wisten zaten de 11 uur vliegtijd er weer op. We hadden via internet check-in 2 plaatsen bij de nooduitgang geritseld; dat was dus heerlijk breeduit zitten, alleen was het ook zo’n beetje de enige plek in ’t toestel waar men de benen kon strekken en stonden ze soms in rotten van 4 voor onze neus te wachten voor de toiletten...
Wandelen in Hong Kong bij hoge temperatuur (31 C) en luchtvochtigheid (75%) is een inspannende aangelegenheid, maar gelukkig zijn er ontzettend veel airconditioned ruimtes, zodat je regelmatig even op adem kan komen. ’t Is een enerverende stad met veel leuke markten, prachtige moderne gebouwen en héél véél chinezen.
We logeren in het YMCA Hotel; de entrée en de lobby zien er fantastisch uit (modern en ruim) de kamers daarentegen zijn niet om aan te zien (klein en oud). De bedden lijken op opgemaakte planken, maar na de nachtvlucht kostte het ons geen moeite om daar 10 uur op te slapen.
Vanmorgen zijn we met z’n tweeën met de ‘fast ferry’naar Lantau Island gevaren en daar met de bus in de hoogste versnelling van oost naar west gereden (m’n vliegangst is omgeslagen in een “busangst”). ’t Is een klein mirakel dat we heel zijn aangekomen in Tai O, een vissersdorpje met oude huisjes op palen in het water (“the Venice of Asia”) Ook dat is Hong Kong, maar wel een hele andere wereld. Vandaar met een taxi – met Michael Schumacher aan het stuur – razendsnel de bergen ingereden om de “Big Buddha”en het Po Lin Monastery te bezoeken. We maken veel gebruik van het openbaar vervoer; ze werken hier al een poosje met een soort chipknipkaart voor de kaartjes, dat werkt als een trein!
Tijdens de lunch zijn we tot de conclusie gekomen dat we, zolang we de chopsticks nog niet goed onder kontrole hebben, beter geen noedelsoep kunnen bestellen. Dat behoeft nog een boel oefenen! Ook hebben we besloten dat we het bestek, dat we stiekem hebben meegenomen, pas zullen gebruiken als we bijna uitgehongerd zijn...
Morgen treffen we de reisgenoten wanneer we met de boot naar Guangzhou (Kanton) zullen reizen. Gisteren hebben we heel kort gesproken met de reisbegeleider en een glimp opgevangen van de reisgenoten. We kijken uit naar de rondreis die morgen pas echt gaat beginnen en zijn benieuwd hoe we het groepsgebeuren gaan ondervinden. Inmiddels zijn we onze vingers weer aan het losmaken in de hoop dat we straks tijdens het eten iets naar binnen zullen krijgen!
zondag 29 juli 2007
vrijdag 27 juli 2007
30 dagen China
Op zaterdag 6 oktober vertrekken we voor 30 dagen naar China. De rondreis - geboekt bij Summum Reizen - zal ons samen met 23 reisgenoten langs veel hoogtepunten van China leiden.
Het volledige reisschema vind je onder de "links".
Zoals tijdens onze afgelopen reizen gaan we ook nu weer proberen een reisverslag te schrijven op deze weblog. Het publiceren van de logs zal afhankelijk zijn van beschikbare internettoegang, maar uit verslagen die we zelf op het internet hebben gelezen is ook dat inmiddels in China al een stuk verbeterd. We vinden het altijd leuk als je via de webpage reageert; kan natuurlijk ook gewoon via somers@casema.nl .
(foto's en plaatjes kan je vergroten door ze dubbel aan te klikken)Het volledige reisschema vind je onder de "links".
Zoals tijdens onze afgelopen reizen gaan we ook nu weer proberen een reisverslag te schrijven op deze weblog. Het publiceren van de logs zal afhankelijk zijn van beschikbare internettoegang, maar uit verslagen die we zelf op het internet hebben gelezen is ook dat inmiddels in China al een stuk verbeterd. We vinden het altijd leuk als je via de webpage reageert; kan natuurlijk ook gewoon via somers@casema.nl .
Abonneren op:
Posts (Atom)
