Chengdu

Het darmprobleempje bleek tijdig opgelost en de reis verliep dan ook voorspoedig: het eerste deel van de busreis over hoge bergen en door het dal van de Yangtze rivier, het laatste stuk door een saai en smerig mijnbouwgebied. De nachttrein (softsleeper !) vertrok - zoals alles hier - stipt op tijd en arriveerde zo’n 13 uur later in Chengdu. Dat is één van de 4 grote steden van China en ook nog eens super westers met een enorme Ikea, oogverblindende autoboulevard en franse supermarktketens als Auchan en Carrefour.(aan de ander kant rijden er hier nog wel steeds honderden fietstaxi’s rond, lopen peuters nog met de “openkruisbroekjes” (om de zindelijkheid te versnellen en luiers uit te sparen (?)...)en worden we voor het eerst met grote ogen aangekeken(en uitgelachen?)...!) Nog maar nauwelijks bekomen van de reis reden we meteen door naar het “Giant Panda Breeding Centre”, omdat die beesten vooral ’s ochtends vroeg nog enigszins bewegen. ’t Was interessant om te zien hoe ze door een foksysteem en K.I. de diersoort voor uitsterven behoeden. Daarna weer ‘ns met z’n tweeën op pad; na een bezoek aan het People’s Park en het plein met enorm Mao-beeld (hij is nog steeds zeer geliefd hier) een poosje gewinkeld in de prachtige winkelstraten. Al het personeel in alle warenhuizen en winkels verwelkomde ons met iets wat leek op “good moaning” en dat terwijl het al eind van de middag was (trouwens ’s avonds ook nog!); de engelse les die blijkbaar door de gemeente wordt gegeven werpt nog niet echt z’n vruchten af. Je treft hier maar zelden iemand die een paar woorden engels spreekt.
De vertaling van chinese opschriften en waarschuwingen levert soms grote hilariteit op; om onbegijpelijke reden lijkt niemand de vertalingen echt serieus ter hand te nemen. (het bordje “niet storen svp” was in een van de hotels bijvoorbeeld vertaald als “don’t trouble please”) We hebben inmiddels een hele serie foto’s met koddige vertalingen.

Sichuan – de provincie waar we nu zijn – is niet alleen de enige provincie in China waar de panda’s nog in het wild leven, maar ook de streek van de sichuan peper. Deze peper geeft de lokale keuken een bijzonder (spicy) smaakje, maar als je per abuis op een korrel bijt tintelen je tong en lippen alsof je zojuist verdoofd bent. ’t Is weer smullen, die Sichuan keuken; ze hebben zelfs iets als gebakken aardappeltjes...!

De parapluutjes hebben we de laatste 5 dagen niet meer nodig gehad; ’t is welliswaar niet erg zonnig maar wel droog en lekker van temperatuur. Dat laatste gaat de komende dagen wel veranderen; we verblijven tot en met maandag in Xiahe, dat is een klein dorpje met een enorm tibetaans klooster (op 2000m hoogte), dat vroeger in Tibet lag, maar de chinezen hebben de provinciegrens verlegd na de verovering van dat land. Volgens de weersverwachting is daar vroege sneeuw gevallen en is het er flink koud; daar hebben we met onze garderobe geen rekening mee gehouden! Kijken of we ’n Yak-jack kunnen vinden.

Over een uurtje vliegen we naar Lanzhou, vroeger een belangrijke halteplaats van de Zijde Route, nu –volgens een internationale lijst - nummer 1 ter wereld wat betreft luchtverontreiniging (er staan trouwens nog een paar chinese steden in de top 10), dus dat wordt even de adem inhouden...